கொஞ்சூண்டு புதுக் கவிதை!

இந்த வாராந்தர விவகாரத்தில் கொஞ்சம் புதுக் கவிதை, கொஞ்சம் இலக்கியத்தனமான விஷயங்கள் இல்லாவிட்டால், நான் வீடு திரும்புகையில் சாலையோர ஜல்லிக் குவியலில் சாய்ஸானவற்றை எடுத்து என் மீது பிரயோகிக்க, மூக்கர் தலைமையில், ரஜினி ராம்கி நேரடிக் கவனிப்பில், ஒரு திருக் கூட்டமே தயாராகி வர்கிறது என்பதை நான் அறிவேன்.

அதனால் இந்தப் போஸ்டிங்கில் சினிமா தவிர்க்கப்படுகிறது. கொஞ்சூண்டு பு.க.

சென்னை செல்லும்போதெல்லாம் பிதாமகர் சுஜாதாவை நான் பார்க்கத் தவறுவதில்லை. கடந்த விசிட்டில் 'விருமாண்டி' கேசட் ரிலீசுக்கும், நாரத கான சபாவில் ஓ.எஸ். அருணுக்கும், சரவண பவன் போண்டாவுக்கும் கைத் தாங்கலாய் அவரை அழைத்துச் சென்ற நான் அவ்வப்போது அவரிடமிருந்து ஏதாவது கேட்டுத் தெரிந்து கொள்வதுண்டு. 'பெரியோரை வியத்தல்' அவ்வளவு மோசமான சமாச்சாரமில்லை.

ஒரு முறை நான் கேட்காமலேயே அவர் தந்த 'பட்டாம்பூச்சி விற்பவனி'ல் நா. முத்துக்குமார் கவிதைகளில் இருந்து சில கீழே:

வெட்கம்
-----------

உள்ளாடைக் கடைகளில்
அளவு குறித்தான
பணிப்பெண்ணின் கேள்விக்குத்
தலை குனிகிற
ஆணின் செயலுக்கு
வெட்கம் என்று பெயர்

தூர்
----

வேப்பம்பூ மிதக்கும்
எங்கள் வீட்டுக் கிணற்றில்
தூர் வாரும் உற்சவம்
வருடத்திற்கொருமுறை
விசேஷமாய நடக்கும்

ஆழ்நீருக்குள்
அப்பா முங்க முங்க
அதிசயங்கள் மேலே வரும்

கொட்டாங்கச்சி, கோலி, கரண்டி
கட்டையோடு உள் விழுந்த
துருப்பிடித்த ராட்டினம்
வேலைக்காரி திருடியதாய்
சந்தேகப்பட்ட வெள்ளி டம்ளர்
சேற்றிற்குள் கிளறி
எடுப்போம் நிறையவே

சேறுடா சேறுடாவென
அம்மா அதட்டுவாள்
என்றாலும்
சந்தோஷம் கலைக்க
யாருக்கு மனம் வரும்?

பகை வென்ற வீரனாய்
தலைநிர் சொட்டச் சொட்ட
அப்பா மேல் வருவார்

இன்றுவரை அம்மா
கதவுகளின் பின்னிருந்துதான்
அப்பாவோடு பேசுகிறாள்
கடைசிவரை அப்பாவும்
மறந்தே போனார்
மனசுக்குள் தூரெடுக்க

இதன் முடிவு சம்பிரதாயமான சாடலாய் இருந்தாலும் நானும் கிணற்ரில் முங்கித் தூர் எடுத்தவன் என்ற முறையில் ரசித்தேன். வெள்ளி டம்ளர் பளிச் டச்.

அதிகமாக இலக்கியம் பேசினால் அடிக்க வருவார்களோ என்று பயந்து, கபாலியிடம் அவனுக்குப் பிடித்த புதுக் கவிதை கேட்டேன்:

அண்ணலும் லுக்கினான்
அவளும் லுக்கினாள்
அவனும் விஸ்கினான்
அவளும் விக்கினாள்
செம்புலப்பெயல் நீருடன்
ஜோடா கலக்க
ஆங்கே பிறப்பான்
அடுத்த இந்தியக் குடிமகன்